Η αλήθεια είναι πως δεν είναι ακριβώς “φωτογραφική βόλτα”. Δεν πήρα καν μαζί μου την φωτογραφική μηχανή. Με τα σημερινά κινητά, όμως, και τις επιδόσεις τους στην φωτογραφία, εύκολα οποιαδήποτε βόλτα μετατρέπεται σε “φωτογραφική βόλτα”. Τα διάφορα γκράφιτι στην Αθήνα (αυτή είναι η πόλη) αποτέλεσαν το έναυσμα για φωτογραφίες στην συγκεκριμένη βόλτα. Δεν είναι, φυσικά, όλα τα γκράφιτι της Αθήνας αυτά. Ούτε καν τα ωραιότερα ή εντυπωσιακότερα, μα είναι γκράφιτι που παρουσιάζουν ενδιαφέρον.
Δε το είχα καταλάβει παρά τα τελευταία χρόνια, πως το περπάτημα είναι κάτι σαν “μανία” για εμένα. Περίπου το ίδιο και η φωτογραφία των γκράφιτι στην Αθήνα ή οτιδήποτε άλλου που μου τραβά το βλέμμα. Μανία με την καλή έννοια… μάλλον.
Όταν λέω “βόλτα για περπάτημα” δεν εννοώ μέχρι την γωνία ή μέχρι την πλατεία. Δε θυμάμαι ακριβώς πότε έκανα την πρώτη βόλτα άνω των 15 χιλιομέτρων, αλλά πάνε πολλά χρόνια. Από τότε, αυτές οι βόλτες των 15-20 χιλιομέτρων είναι αρκετά συχνές.
Κάνοντας μακρινούς και “άσκοπους” περιπάτους ανακάλυψα πως είναι ένας καλός τρόπος για να καθαρίσει το κεφάλι μου από διάφορα “σκουπιδάκια”. Σε αυτές τις μεγάλες βόλτες έχω την πολυτέλεια χρόνου να διαλύω και να επανασυνδέω σκέψεις και κομμάτια του εαυτού μου σε λειτουργική σειρά. Στην εποχή του smartphone και της διάσπασης προσοχής μου δίνεται η ευκαιρία να προσέξω και να χαρτογραφήσω το περιβάλλον μου, την περίμετρο μου.
Με τα πόδια, όμως, μπορείς να περιπλανηθείς και να βρεις πράγματα που ποτέ δεν ήξερες ότι ψάχνεις
Περπάτημα στην πόλη
Αν και πολλοί λένε πως οι καλύτερες βόλτες και οι πιο ωραίοι περίπατοι γίνονται στην εξοχή και στην φύση, εγώ βρίσκω τις βόλτες στην πόλη εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και χρήσιμες. Εδώ θα δούμε φωτογραφίες από μία βόλτα, σε ένα σημείο της Αθήνας (που διαθέτει αρκετά) και περισσότερες από γκράφιτι στην Αθήνα. Δεν είναι πάντα αυτά που κεντρίζουν περισσότερο το ενδιαφέρον και την προσοχή μου, μα χρωματίζουν σημεία που συνήθως είναι βαρετά.
Το περπάτημα είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κάποιος ένα μέρος. Δεν μπορείς να μάθεις τόσα πίσω από το τιμόνι ενός αυτοκινήτου ή από το παράθυρο ενός τρένου ή λεωφορείου. Δεν μπορείς να πλησιάσεις σε πράγματα, να τα παρατηρήσεις με άνεση, να τα πιάσεις, να ακούσεις. Άσε που τα οχήματα, τις περισσότερες φορές, απαιτούν έναν προορισμό.
Με τα πόδια, όμως, μπορείς να περιπλανηθείς και να βρεις πράγματα που ποτέ δεν ήξερες ότι ψάχνεις. Σε αυτό το μακρύ περίπατο ανακάλυψα τα γκράφιτι που δεν είχα ξαναδεί μα και όψεις της “γειτονιάς” μου που δεν είχα αντικρίσει.
Σίγουρα υπάρχουν και τα σωματικά οφέλη του περπατήματος, τα οφέλη υγείας. Τόνωση καρδιαγγειακού συστήματος, τόνωση μυών, τόνωση πνευμόνων, διατήρηση του σακχάρου του αίματος σε σταθερό επίπεδο και πολλά άλλα που ίσως δούμε σε άλλο άρθρο.
Υπάρχει και ένα άλλο επιχείρημα υπέρ του περπατήματος στην πόλη και αυτό βοηθά περισσότερο την πόλη παρά τον περιπατητή. Οι πόλεις που ενθαρρύνουν το περπάτημα είναι καλύτερες πόλεις. Όχι απλά με λιγότερη ρύπανση ή μικρότερο κυκλοφοριακό πρόβλημα (που ισχύουν και αυτά) αλλά είναι πιο ενδιαφέρουσες, Οι δρόμοι που περπατιούνται είναι περισσότερο πιθανό να προσελκύσουν ζωή. Να ανοίξουν καφέ, καταστήματα φαγητού, μικροεπιχειρήσεις και γενικότερα να αναπτυχθεί ένα οικοσύστημα. Δε θα έλεγα πως η Αθήνα είναι μια πόλη που ενθαρύνει το περπάτημα (μάλλον το αντίθετο) αλλά ας πάει το βουνό στον Μωάμεθ…
Περί γκράφιτι…
Τα γκράφιτι, με την σημερινή τους μορφή, εμφανίζονται στα τέλη του 1960 στην Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α και συγκεκριμένα στις κοινότητες των Αφροαμερικανών όπου οι “δράστες” έγραφαν το όνομα τους στους τοίχους της πόλης. Βέβαια, η έκφραση στους τοίχους εμφανίζεται από την εποχή των σπηλαίων. Τα περισσότερα αρχαία γραπτά σε τοίχους αφορούν σεξουαλικές προτιμήσεις, ανταγωνισμό, προσβολές, επιβολή, επίδειξη υπεροχής και δύναμης, συνθήματα μεταξύ των ομάδων του ιπποδρόμου, περίπου όπως τα σημερινά. Υπάρχει, για παράδειγμα, κείμενο γκράφιτι που λέει: «Ο Τίττας ο Ολυμπιονίκης είναι ομοφυλόφιλος» (pathicus, δηλαδή «παθητικός»).
Τα γκράφιτι στην σύγχρονη Αθήνα δεν γνωρίζω ακριβώς πότε εμφανίστηκαν για πρώτη φορά χρονικά. Φαντάζομαι από πολύ παλιά ο κόσμος έγραφε στους τοίχους και εκφραζόταν και με αυτό τον τρόπο.
Ο συνδυασμός της περιπλάνησης στην πόλη με τα πόδια και της προσοχής στα γκράφιτι στην Αθήνα βοηθά στο να πλησιάσεις σε απαντήσεις στο πως εκφράζεται μια μερίδα ανθρώπων, για τι ανησυχεί, με τι ασχολείται, ποια η αισθητική. Μαθαίνεις πως λειτουργεί η πόλη και αυτό μόνο να σε βοηθήσει μπορεί… και την πόλη, αν το επιθυμήσει ποτέ.
