Αυτοκριτική, δύσκολο εγχείρημα και με αμφίβολα αποτελέσματα… Οι άνθρωποι είμαστε τα προνομιούχα όντα αυτού του πλανήτη με την αυξημένη νοημοσύνη την ελεύθερη βούληση την δυνατότητα κρίσεων και συγκρίσεων σχεδόν στο κάθε τι. Και αυτό είναι κάτι που κάνουμε όλοι μας είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι. Είτε το επιδιώκουμε γιατί έχουμε κάποιον στόχο, είτε όχι. Συμβαίνει ακόμα και στο “παρασκήνιο”.
Αυτό που δύσκολα και σπάνια συνήθως γίνεται είναι η αυτοκριτική. Εάν και όταν την κάνουμε, την κάνουμε για τον εαυτό μας. Όχι για την οικογένεια μας, τους φίλους μας, τους συντρόφους μας, τα παιδιά μας, κλπ. Και το αποτέλεσμα είναι για εμάς, απαντάει ή πληροφορεί εμάς. Κανέναν άλλον. Το αποτέλεσμα μπορεί να μας αφυπνίσει, μπορεί να μας κατευθύνει, μπορεί να μας τρομάξει, μπορεί να μας στεναχωρήσει, μπορεί να μας ανακουφίσει.
Για να κάνουμε αυτή την αυτοκριτική και να είναι ειλικρινής και γνήσια πρέπει να βγούμε “έξω”. Έξω από εμάς, από τα στερεότυπα μας, την ασφάλεια τους χώρου μας, του εσωτερικού μας κόσμου. Έξω από το σπίτι μας, το φως του σπιτιού μας, τις συνήθειες μας. Το φως πρέπει να είναι ουδέτερο όπως και η κριτική που θα κάνουμε στον εαυτό μας, αντικειμενική. Ίσως δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα, έχει σημασία όμως να τα δούμε. Είναι μια καλή αρχή…
